"Lutnia Nova"

Ksiądz Edward Grzymała urodził się 29 września 1906 roku na Podlasiu. W 1926 roku uzyskał świadectwo dojrzałości w Gimnazjum Ziemi Kujawskiej we Włocławku. W tym samym roku, realizując swe dawne pragnienia, wstąpił do Seminarium Duchownego we Włocławku. Był gorliwym alumnem, odznaczał się wyrobieniem wewnętrznym, a także prawym charakterem, zdolnościami oraz pilnością w nauce.

       Święcenia kapłańskie przyjął 14.06.1931 roku. Jesienią wyjechał na studia do Rzymu. W 1935 r. uzyskał doktorat z prawa kanonicznego. Po powrocie do kraju, był wikariuszem w Lipnie, w Koninie i w Kaliszu. W 1938 roku wrócił do Włocławka. Został mianowany prefektem gimnazjum. Pełnił także funkcję obrońcy węzła małżeńskiego oraz drugiego sekretarza kurii diecezjalnej.

       Na początku okupacji, jesienią 1939 roku, ks. Grzymała na polecenie biskupa Radońskiego, przeniósł się do Aleksandrowa Kujawskiego, by pełnić obowiązki wikariusza generalnego północnych rejonów diecezji. Poświęcał się pracy duszpasterskiej w parafii oraz w okolicy. Wspomagał uwięzionych kapłanów z bp. Kozalem w Lądzie. Ciągle jednak pragnął dzielić ich los, jakby przeczuwając, że tam jest jego miejsce. 26 sierpnia 1940 roku spełniło się to ciche pragnienie. Gestapo aresztowało ks. Grzymałę w domu Sióstr Służebniczek, gdzie mieszkał. Został uwięziony początkowo w Sachsenhausen, a następnie wywieziony do obozu w Dachau. Udręki obozowe znosił cierpliwie, przyjmując je jako wolę Bożą. Sam słaby i wyniszczony, pomagał innym i cieszył się, gdy mógł cierpieć dla Imienia Jezus. W obozie apostołował, głosząc pełne teologicznej głębi konferencje. Nie chciał się oszczędzać, opadł z sił, został przeznaczony do transportu inwalidów. 10 sierpnia 1942 roku wywieziony z obozu, poniósł śmierć przez zagazowanie.

       Z zachowanych listów z Dachau, wyłania się postać ks. Edwarda, który podejmował męczeństwo świadomie jako ofiarę i świadectwo miłości ku Chrystusowi. Został zaliczony do grona 108 Męczenników II wojny światowej i beatyfikowany wraz z nimi 13 czerwca 1999 roku w Warszawie przez papieża Jana Pawła II.